Jak to z kredytem było...

Prawie trzy lata temu stanęliśmy przed koniecznością wyboru kredytu hipotecznego. Cóż zachciało się nam metrażu o jakim nasi rodzice jeszcze jakiś czas temu nie śmieliby marzyć, aby nie narazić się nadmetrażem władzy ludowej, że o byciu prywatnym właścicielem nie wspomnę. Zostawmy nieboszczkę Ludową w spokoju, odeszła w zasłużony niebyt i dobrze!
Tak, zaczęliśmy od wizyty u dumnie brzmiąco, przynajmniej z nazwy DORADCY FINANSOWEGO. Poprosiliśmy o przedstawienie ofert banków obecnych w owym czasie na rynku. Ale...każdemu doradcy wychodziło,że najlepszy jest bank Mill....-wiecie który, prawda? Nie bardzo dowierzałam w tą "najlepszość", więc zaczęłam sama przeglądać oferty i znalazłam co najmniej parę godnych uwagi. W owym czasie, byłam podatna na informacje płynące z reklam kredytów hipotecznych (och, pięknie śpiewała Anna Maria Jopek :D)- swoją droga popatrzcie sobie z łezką w oku na oprocentowanie :D


Wiecie,że prawie się zdecydowałam dla tego singla na to Mill... ! :)
Pewien znany z programu "Europa da się lubić" aktor,Tony Hyyryläinen ryczał do mnie z telewizora jakie to proste z Nordea mieć własny dom! Noż kurka, tak proste, że nie mogłam nie umówić się z doradcą od kredytów hipotecznych!!! Cóż za przyjazny bank! Jakież świetne podejście do klienta i jego potrzeb!!! Jedziemy! Termin ustalony, godzina, a jakże jakaś poranna, 9.00 chyba. Doradca znany nam z imienia i nazwiska, pędzimy na łeb, na szyję, żeby się nie spóźnić, bo jak to wygląda!! Wchodzimy do banku, pytamy o pana X i słyszymy - Jeszcze go nie ma. Ok, czekamy, mamy jeszcze 10 minut do spotkania, pełni jak najlepszych przeczuć- co ta reklama robi z ludźmi :)))).
Czekamy, czekamy....czekamy. Mija pół godziny, pana X ni widu, ni słychu.
Ja jestem grzeczna i cierpliwa, ale strasznie nie lubię jak się mnie lekceważy. Pytam więc, ciągle grzecznie kolegów pana X, czy ma on zamiar pojawić się w pracy? Ależ owszem, jedzie, tylko korki.... Tak, dla nas korki zniknęły akurat na moment przejazdu, bo my mamy własną obstawę, która oczyszcza dla nas trasę, a pan X szaraczek, nie i biedny musi się zmagać z żywiołem!
Przyjechał po bagatelka... 40 minutach, w czasie których czułam się jak w poczekalni u lekarza. Niespecjalnie nawet przepraszał, korki- magiczne słowo w jego mniemaniu załatwiało całą sprawę. Jasne, bo my nie pracujemy i tak dla przyjemności lubimy sobie przesiadywać w poczekalni jakiegoś banku, hobby takie mamy!
Ale nic, zaciskam zęby i zaczynamy rozmowę. Chcę wiedzieć do cholery jaką mamy dla banku zdolność, jakie jest oprocentowanie i inne warunki kredytu, a pan X wyjeżdża mi z tekstem, czy wiem jakie oni miewają problemy z deweloperami, czy nieruchomość ma księgę budowy i odbiory techniczne, bo później różne jaja wychodzą. Panie X nie jestem idiotką, nie kupuję dziury w ziemi,ale stojące już, gotowe do wykończenia mieszkanie, a te pytania to do dewelopera! Jaką ja mam do jasnego gwinta (no w myślach oczywiście te gwinty) dla was wiarygodność i na co mogę liczyć?
A pan X swoje przypadki wyłuszcza, głuchy i ślepy na nasze potrzeby. Po 15 minutach byłam skutecznie zniechęcona:
a) do brania kredytu
b)do kupna mieszkania
c)do Garniturów siedzących we wszystkich bankach świata
d)do niewychowanych, spóźniających się palantów przede wszystkim!
Jak to powiada moja sis, pomyślałam sobie"Do brzegu panowie, do brzegu" poprosiłam o stertę papierów do wypełnienia i zmyliśmy się z tego przyjaznego i bezproblemowego (LOL) banku. Zaraz po wyjściu wykorzystaliśmy pierwszy napotkany kubeł na śmieci, wyrzucając do niego tą stertę papierów od pana X, z wizytówką włącznie.
Tony Ty tak pięknie reklamujesz, a oni wykonują taką krecią robotę, a od niedawna znów ryczysz, że macie najlepsze konto osobiste. Jasne, już Ci wierzę!!!!!:))))